استانداردهای ساخت کفش ایمنی

از اینکه از کلمه ساخت, در تیتر مربوط به مقاله‌ی کفش ایمنی استفاده نمودیم جا نخورید!! با شناخت کامل یک کفش ایمنی شما نیز با ما هم عقیده خواهید شد.

چرا که قسمت های مختلف تولید برای این محصول، آن را شامل دپارتمان‌های ویژه ای کرده است. تقسیم بندی تکه های این نوع کفش و بررسی و ارزیابی نقش آنها در ایمنی و راحتی کاربر, موضوع کفش را در حوزه حفاظت و ایمنی فردی شاخص کرده است.

خطرات عدم استفاده از کفش ایمنی

کارگران صنعتی در طول دو الی سه دهه ی قبل، شاهد وقوع خطرات بیشماری در روند کار روی پاهایشان بودند. سقوط وزنه های سنگین, سوختگی, فرو رفتن اشیا تیز و برنده به کف پا، خستگی مفرط، لیز خوردن، شکستگی عضلات و غیره و غیره.

هر خطری عاری از لطمه‌های جانی نیست و اثر سوء روی جسم بر جای خواهد گذاشت. قطع انگشتان پا، بریدگی، تورم، شکستگی و …. از جمله اثراتی بود که احتمال به وقوع پیوستن آنها برای کارگران هرآن میسر بود و هست.

ازاینرو اتحادیه ای از اصناف مختلف شکل گرفت. تا با ارزیابی, سنجش و آزمایش گزینه های پیش رو قوانین درستی تدوین کنند. تا جان کارگران را ازخطرات محیط های کاری و صنعتی مصون بدارد.

دغدغه محافظت از بدن و وقوع سوانح غیرمترقبه در محیط و شرایط کاری، ذهن کارکنان را درگیر می کرد و این مسئله از تمرکز و سرعت عمل در کار می کاست.

از این رو در اتحادیه اروپا کمیته ای شکل گرفت تا قوانین و استانداردهایی را در این خصوص تبیین نماید.

نماد CE در استانداردهای ساخت کفش ایمنی چیست؟

‏CE علامت اختصاری نشان دریافت گواهینامه اتحادیه اروپاست. این یعنی هر محصولی که بخواهد به کشورهایی نظیر ترکیه و کشورهای اروپایی صادر شود، حتماً باید طبق قوانین ‏CE تولید شود. علاوه بر CE نمادها و گزاره های دیگری نیز وجود دارد که هر یک مربوط به سیستم های صنعتی متفاوتی است.

در واقع مشکلات مختلف بستر و محیط‌های کاری را موضوع بندی نمودند. و برای هر موضوعی یک کد در نظر گرفتند. زمانی که روی محصول، آن کد حک شود، شما می توانید بفهمید که آن محصول از موضوع مربوطه گواهینامه قابل قبولی دارد یا نه.

برای مثال:

ایزو ۴۵۰۰۱ ( سیستم مدیریت سلامت و ایمنی شغلی)
CRM (سیستم مدیریت ارتباط با مشتری)

International Organization for Standardization یا همان سازمان بین المللی استاندارد سازی یا همان سازمان ISO. این سازمان مسئول تدوین استاندارد ها در زمینه های گوناگون صنعتی است.

شاید شما جزو دسته کسانی باشید که می خواهید برای محصول جدیدتان گواهینامه ایزو دریافت کنید و برایتان جای سوال است که از کجا باید شروع کرد و برای گرفتن ایزو چه نکات و مدارکی مورد نیاز است؟؟

در تمامی کشورهای عضو سازمان بین المللی ایزو که حدود 147 کشور میباشد، دفاتری هستند که این کار را برای شما انجام می دهند.

پس از اجرا و انجام مواد ذکر شده در بالا باید توجه کنید که محصول شما چیست و این محصول کدام یک از استاندارد های مهم و مربوط به آن موضوع را می طلبد. برای مثال موضوع این مقاله در مورد کفش ایمنی است.پس بیایید استانداردهای ساخت کفش ایمنی از نظر اتحادیه اروپا را بررسی کنیم:

باید بدانید تنها برای تولید کفش ایمنی ۱۳ایزوی متفاوت تدوین شده است. این استانداردها از استاندارد بین المللی اندازه کفش شروع می شود و در ایمنی حفاظت شغلی کفش برای استفاده کننده ی حرفه ای، خاتمه می یابد. محتوای اصلی این استانداردها این است که همه کفش های ایمنی باید دارای محافظت از انگشتان پا باشد.

شاید با خود بگویید ۱۳ نوع ایزو؟؟؟؟ از کجا آمده است؟؟؟؟؟؟؟ با جستجوی ویژگی های کفش ایمنی به راحتی می توان به این سوال پاسخ داد!

محافظت از انگشتان پا، حفاظت آنتی استاتیک، استاندارد کفش ایمنی، جذب انرژی، ضد آب بودن، مقاوم حرارت بودن، عایق گرما و سرما بودن، راحتی. اینها فقط بررسی ویژگی های کفش است. انتخاب متریال مناسب. کار در محیط های صنعتی و کارخانجات متفاوت. همه و همه نیاز به بررسی و تدوین قانون مرتبط با خود را می طلبد.

در گشت و گذار بین عبارات این چنینی به چند تیتر دیگر نیز بر می خوریم… OHSA ! HSE !

OHSA در استانداردهای ساخت کفش ایمنی چیست؟

این عبارت در برگیرنده نام لاتین اداره ایمنی و بهداشت حرفه ای است. وظیفه این اداره تدوین قوانین ایمنی بر پایه بهداشت است که جان انسان ها را تضمین کند. این تضمین شامل کاهش خطر و افزایش سلامت برای کاربران می باشد.

HSE چیست؟

مدیریت سلامت و ایمنی در کار را HSE می گویند. هر واحد تولید باید یک دپارتمان HSE داشته باشد که روزانه ناظر بر رعایت و استفاده از لوازم حفاظت و ایمنی فردی توسط کارگران و کارکنان می شود.

ارزیابی ریسک در محل کار:

عمل مهم دیگر ارزیابی ریسک در محل کار می باشد. کارفرمایان هر چند وقت یک بار, این ریسک ها را ارزیابی و بررسی می‌کنند، تا کارکنانشان را از خطرات احتمالی دور نگه دارند. این ریسکها شامل میزان رطوبت، امکان سقوط اجسام، کم یا زیادی دما، خطرات فضای کار در محیط روباز و همچنین درمحیط داخلی کارگاهی، کار با مواد شیمیایی و غیره است. که باید ارزیابی و به دقت سنجیده شود.

با این همه ریزبینی و جزییات به نظر می رسد آنچه آورده‌اند پیچیده است و کار را برای تولیدکنندگان دشوار می کند. در حالی که این حجم از مطالعه جزییات , انتخاب نهایی را برای کارفرمایان و تولیدکنندگان خیلی راحت تر کرده است.

برای درک بهتر این موضوع , مثال مرتبط با آن که استانداردهای ساخت کفش ایمنی است که بررسی می کنیم. مثلا شما زمانی که به انتخاب متریال برای تولید کفش می‌رسید، متریال های فراوانی به ذهنتان خطور می کند. اما چون شما موظف به رعایت استانداردها و ضوابط هستید این فراوانی انتخاب و دغدغه برای حل مسئله، محدود به چند گزینه می گردد و کار راحت تر از آن می شود که فکرش را می کردید.

گفتیم متریال و بجاست که از چند متریال مناسب عایق برای کفش ایمنی در اینجا نام برد.

پلی اورتان PU که از جریان الکتریسیته محافظت می کند.
PVC که یک عایق در برابر مواد شیمیایی است.
لاستیک که در زیره کفش های مخصوص ایمنی استفاده میشود.
چرم که رویه ی بالایی را می پوشاند.

استانداردهای دیگر که مربوط به شرایط و محیط کاری برای تولید این محصول می باشد من جمله:

GMP استانداردهای مربوط به عملکرد خوب در تولید
GAMP عملکرد خوب در اتوماسیون تولید
GSP عملکرد خوب در ایمن سازی محیط کاری
GSP عملکرد خوب در ارائه خدمات
SCC استاندارد بین المللی کار مدیران و کارکنان

در بررسی اجمالی کدهای مربوط به تولید کفش ایمنی, بعد از آخرین ویرایش استانداردهای بین المللی توسط اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۱, کدEN ISO 20345:2021 برای بررسی استاندارد های کفش های ایمنی ثبت شده است.

یعنی مثلا یک کفش ایمنی پایه ترین استانداردی که می تواند بگیرد کد SB است. که گویای آن است که کفش ایمنی لزوما باید سر پنجه فولادی داشته باشد. و در برابر ۲۰۰ ژول ضربه و سقوط اجسام مقاوم باشد. ۲۰ کد دیگر وجود دارد که شامل سایر ویژگی های منحصر بفرد تولید کفش ایمنی است که توجه شما را به چند مورد از آنها جلب می‌کنیم.