تاریخچه کفش ایمنی به اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد. زمانی که تجهیزات ایمنی صنعتی برای اولین بار به یک مسئله بزرگ تبدیل شد. قبلاً هزینه درمان کارگر آسیب دیده بسیار کمتر از اجرای اقدامات ایمنی در محل کار بود.
اولین جفت کفش محافظ سابوت نام داشت. کفشی که از یک تکه چوب درست شد و به طور سنتی توسط دهقانان فرانسوی و برتونی اختراع شد. سابوت ها برای محافظت از کارگران در برابر افتادن اشیاء، اجسام نوک تیز از کار در زمین و زیر پا گذاشتن اسب ها و گاوها ساخته شدند. کلمه “خرابکاری” از کارگرانی که برای توقف تولید در طول انقلاب صنعتی، خرابکاران را به داخل ماشین آلات کارخانه می انداختند، ایجاد شد.
تولید و تاریخچه کفش ایمنی
در طول قرن بیستم، زمانی که قوانین مربوط به غرامت اجرا شد، هزینه‌های زیاد, شرکت‌های بزرگ را مجبور کرد که بر روی معرفی تجهیزاتی تمرکز کنند که اقدامات ایمنی را در محیط کار بهبود بخشد. تولید چکمه های پنجه فولادی در مقیاس بزرگ در دهه 1930 آغاز شد و چکمه های افسران آلمانی نیز با کلاهک های فولادی تقویت شد.
در سال 1970، کنگره ایالات متحده قانون ایمنی و بهداشت شغلی را اجرا کرد و استانداردهای ایمنی محیط کار جدید را معرفی کرد. این استانداردها شامل استفاده از کفش های ایمنی در محیط های کاری بود که خطر آسیب به پا را در پی داشت. از آن زمان، کفش های ایمنی به یک الزام اجباری در بسیاری از صنایع تبدیل شده است. کفش های ایمنی به تدریج توسعه یافته اند تا منعکس کننده روندهای مداوم در مد باشند. و این روزها تولید کنندگان از انواع مواد کامپوزیتی برای تقویت حفاظت و راحتی به غیر از فولاد استفاده می کنند.
یکی از پیشرفت‌های اصلی کفش ایمنی که بخش اساسی تجهیزات حفاظت فردی در محل کار را تشکیل می‌دهد، معرفی پنجه فولادی است. پنجه فولادی قسمت جلوی کفش را می پوشاند و از پاها در برابر آسیب های عمده پا محافظت می کند که احتمال آسیب دیدگی پا در محل کار را به شدت کاهش می دهد. پنجه فولادی نیز دوام کفش را افزایش می دهد و از پاها در برابر اجسام تیز محافظت می کند.
“محافظت از پاهای خود” به چه معناست
یک پا دارای 26 استخوان، 38 مفصل، رگ های خونی، رباط ها، ماهیچه ها و اعصاب است. این بخش مهمی از بدن است و کارگران را قادر می سازد تا وظایف خود را به طور موثر انجام دهند. آسیب پا هرگز نباید تضعیف شود و می تواند یک کارگر را برای مدت طولانی از کار خارج کند. از این رو ضروری است که همه محل های کاری که در معرض خطر آسیب پا هستند، کفش های محافظ را برای محافظت از کارگران خود در برابر خطرات استفاده کنند. این خطرات عبارتند از:
- سقوط اجسام سنگین
- اشیاء تیز
- گرما و سرمای شدید
- سطوح مرطوب و لغزنده
- پاشش مواد شیمیایی مضر
- از نظر آسیب های ناشی از کار پا، دو دسته عمده وجود دارد.
دسته اول: سوراخ شدن، خرد شدن، رگ به رگ شدن، پارگی, 10 درصد از کل صدمات را شامل می شود.
دسته دوم: لغزش، زمین خوردگی، 15 درصد از کل صدمات را تشکیل می دهد. منبع
