نحوه ی ساخت دستکش لاتکس
لاتکس, لاستیک طبیعی که قدیمی ترین و آشناترین ماده مورد استفاده در دستکش های یکبار مصرف است. در سالهای اخیر به طور فزاینده‌ای با دستکش‌های نیتریل و تا حدی وینیل جایگزین شده است، اما در بسیاری از کاربردها، به‌ویژه کاربردهای پزشکی همچنان محبوب است.
دستکش های لاتکس چگونه ساخته می شوند؟
این فرآیندی است که ریشه های آن به قرن ها پیش برمی گردد.
تاریخچه مختصری از لاستیک
ماده اولیه اولیه مورد استفاده در ساخت، کنسانتره لاتکس است که محصول شرکت Hevea brasiliensis است. همچنین به عنوان درخت لاستیک پارا شناخته می شود. کشت این درخت در سراسر آمریکای مرکزی و جنوبی پیش از کلمبیا رایج بود و تمدن هایی مانند آزتک ها و مایاها از آن برای همه چیز از کف کفش گرفته تا توپ برای بازی استفاده می کردند.
در دهه 1770، جوزف پریستلی، الهی‌دان، فیلسوف و شیمی‌دان انگلیسی، اصطلاح «لاستیک» را ابداع کرد، زیرا این ماده می‌توانست برای پاک کردن نشانه‌های مداد استفاده شود. (او همچنین اکسیژن را کشف کرد)
لاستیک در سطح جهانی دیر تجزیه می شود.در هوای سرد شکننده می شود و در هوای گرم می چسبد. وارد چارلز گودیر شوید، یک آزمایشگر سرسخت که هیچ دانش عملی از شیمی ندارد. در سال 1841، گودیر – پس از سال‌ها شکست – فرآیند ولکانیزاسیون را کشف کرد، که در آن لاستیک غنی‌شده با گوگرد و سرب در دمای پایین گرم می‌شود تا قوی‌تر، مقاوم‌تر در برابر ذوب شدن و قابل اطمینان‌تر شود.
او این فرآیند را در سال 1844 به ثبت رساند. و اساساً صنعت لاستیک مدرن را به وجود آورد. (او سالهای پایانی خود را صرف دفاع از دعاوی قضایی کرد و در سال 1860 فقیر از دنیا رفت، اما در سال 1898 زمانی که شرکت گودیر تایر و لاستیک را به نام او نامگذاری کرد جاودانه شد.)
درخت کائوچو چیست؟
درخت کائوچو، که منبع آن جنگل‌های بارانی آمازون بود، در دهه 1870 پس از داستان شگفت‌انگیز و احتمالاً غیرمنتظره‌ای از یک «سرقت زیستی» بد نام 70000 سال, توسط بریتانیا به آسیای جنوب شرقی، آفریقا و سایر نقاط جهان معرفی شد. کاشف آن سر هنری ویکهام شروع به کشت مزارع بزرگ بریتانیایی ها در سنگاپور، مالزی و سیلان (سریلانکای کنونی) کرد.
امروزه بیشتر لاستیک طبیعی جهان از مزارع هند، اندونزی، تایلند، مالزی و ویتنام به دست می آید.
این درختان معمولاً پس ازهفت سال رشد آماده بهره برداری می شوند. یک چاقوی فولادی برای جدا کردن نوارهای نازک پوست درخت در یک منحنی رو به پایین استفاده می شود. این امر شیره شیری مایل به سفید را به سمت منفذی هدایت می‌کند که آن را به یک فنجان متصل به درخت هدایت می‌کند. ضربه به درخت در اوایل صبح انجام می شود، زیرا شیره در اواخر روز، زمانی که دما بالاتر است، سریعتر منعقد می شود و جریان را کاهش می دهد.
پس از حدود شش ساعت، جریان مایع متوقف می شود. در آن دوره شش ساعته، یک درخت معمولاً می تواند یک سطل گالن را پر کند. می توان دوباره درخت را با یک برش تازه، معمولاً روز بعد، زد. لاتکس با آمونیاک حفظ می شود.
به دلیل محتوای بالای آب و غیر لاستیک – حدود 70٪ آن را آب، پروتئین، استرول گلیکوزیدها، رزین ها، خاکستر و قندها تشکیل می دهد – غلیظ و تثبیت می شود. لاتکس با مواد شیمیایی فرآوری از جمله گوگرد، اکسید روی، شتاب دهنده ها، رنگدانه ها، تثبیت کننده ها، عامل لایه برداری و آنتی اکسیدان ها مخلوط می شود.
نحوه ی ساخت دستکش لاتکس
برای تولید دستکش لاتکس از قالب‌های سرامیکی یا آلومینیومی استفاده می‌شود. ابتدا قالب ها با آب داغ و کلر تمیز می‌شوند. سپس فرم دهنده ها، که روی یک زنجیر متحرک پیوسته آویزان شده اند. در مخلوطی از محلول نیترات کلسیم و کربنات کلسیم غوطه ور می شوند. (نیترات یک منعقد کننده است، در حالی که کربنات به رها شدن دستکش ها از قالب کمک می کند.)
پس از خشک شدن، قالب‌ها در مواد لاتکس فرو می‌روند و مدت زمان غوطه‌وری ضخامت دستکش را تعیین می‌کند. دستکش‌های تازه قالب‌گیری شده در مرحله بعد در مخلوطی از آب داغ و کلر شسته می‌شوند. که پروتئین‌های باقیمانده لاتکس و مواد شیمیایی را حذف می‌کند تا به کاهش شدت واکنش‌های آلرژیک به لاتکس کمک کند.
سپس دستکش ها خشک می شوند. جایی که کشف بسیار مهم چارلز گودیر وارد فرآیند می شود. ولکانیزاسیون با ایجاد واکنش بین مولکول های لاستیک در لاتکس و مواد شیمیایی اضافه شده، دستکش ها را به حالت لاستیک تبدیل می کند. و به دستکش ها خاصیت ارتجاعی می دهد تا احتمال پارگی آن ها کمتر شود.
پس از خشک شدن، دستکش‌ها دوباره آبکشی می‌شوند تا بیشتر پروتئین‌های لاتکس خارج شوند. سپس سرآستین دستکش ها رول می‌شوند. تا استفاده آنها آسان‌تر شود. پس از غوطه ور شدن در نشاسته ذرت و خشک شدن نهایی، دستگاه های هوای پنوماتیک دستکش های تمام شده را از قالب ها جدا می کنند. یا کارگران آنها را با دست خارج می کنند. دستکش ها با هوای داغ می چرخند تا پودر باقیمانده از بین برود.
قالب ها یکبار دیگر شستشوی شیمیایی و شستشو داده می شوند و فرآیند از نو شروع می شود.
مرحله کنترل کیفیت
دستکش ها برای اطمینان از کیفیت با استفاده از روش های استاندارد آمریکایی تست و مواد (ATSM) آزمایش می شوند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) این استانداردها را تنظیم می کند. تست نشتی پین هول یکی از این روش هاست. کارگران دستکش ها را با یک لیتر آب پر می کنند. سپس دستکش ها را آویزان می کنند تا نشتی را بررسی کنند.
آزمون‌ها از دستورالعمل‌های مربوط به محدودیت‌های کیفیت قابل قبول (AQL) پیروی می‌کنند. این استانداردها درصدی را برای ارزیابی دسته ای از دستکش ها تعیین می کنند. AQL 2.5٪ به این معنی است که از نظر آماری، تنها 2.5 دستکش به ازای هر صد دستکش در تست کیفیت مردود می شوند.
نتایج این آزمایش ها مشخص می کند که دستکش ها صنعتی یا پزشکی هستند. مورد دوم در معرض آزمایش های دقیق تری قرار دارند. منبع
