اهمیت سلامت پا

آنچه در این گزیده سخن می رود از نحوه محافظت ، بهداشت و سلامت پا خواهد بود. مبحث سلامت پا در مقوله کار از فاکتورهای مهم و قابل تامل می باشد. طبیعتاً برای جلوگیری از ضربه، فرو رفتن اجسام تیز یا برنده، گرد و خاک و کثیفی، نیاز به کفش داریم.

 حال سوال اینجاست که آیا هر کفشی را برای هر مکان و مناسبتی میتوانیم استفاده کنیم؟ جواب خیر است.

 هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد…..

 ما برای ورزش همان کفشی را که برای مجالس عروسی استفاده می کنیم به کار نمی بریم . یا آنچه در محیط‌های کاری کارگاهی برای ما نیاز است؛ برای رفتن به جلسه اداری پا نمی کنیم. در نتیجه یک کفش باید بر حسب موارد مصرفی آن طراحی، تولید و خریداری شود. آنچه سلامت پا را به خطر می اندازد معمولاً بیشتر در محیط ها و بستر کار اتفاق می‌افتد.

در میان لباس ها و پوشش های ایمنی محصولی با نام کفش ایمنی بچشم می خورد. با توجه به تنوع این محصول در بازار مصرف معلوم می‌شود که مخاطبان بسیاری برای آن صف کشیده اند. دلیل این صف کشیدن ها تنها به خواسته مصرف‌کننده آنها نیست. بلکه به این دلیل است که استفاده از کفش ایمنی بعنوان قانونی در بستر شرایط خطرناک کارگاهی درآمده است.

ارگانها و سازمانهایی که مسئول رسیدگی به حفاظت و ایمنی فردی کارکنان هستند، تحت عنوان HSE فعالیت دارند. و بسیار سختگیرانه به این بازرسی مبادرت می ورزند.

سازمان استاندارد اروپایی نیز با تشکیل جلسات و مشاورات و ثبت قوانین خاص در حوزه لوازم و تجهیزات ایمنی و ضرورت استفاده از انها در محیط کاری، به کارفرمایان یک امتیاز عالی برای اداره و کنترل امور کارگاه ها و کارخانجات می‌دهد. که تا حد بسیار زیادی سبب کاهش خطرات احتمالی در محیط کار برای ایشان می شود.

 کفش ایمنی نوعی کفش است، که ظاهری زمخت دارد. بیشتر یادآور کفش های کوهنوردی است. این کفش از نظر فیزیکی کاملاً سخت و سلب است. موارد مصرف آن در کارگاه های کارگاهی، کارخانجات، پتروشیمی ها، پالایشگاه ها و غیره است.

 با یک نگاه به ظاهر آن، تفاوت عمده آن را با یک کفش معمولی می توانیم بفهمیم. از نظر اندازه بزرگ است. سنگین تر از کفش معمولی است. غالباً به رنگ سیاه یا قهوه ای است. طوری ساخته می‌شود که ضد ضربه باشد.

 با این مشخصات یک کفش ایمنی نمی تواند یک کفش معمولی باشد.

 یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین جزو کفش های ایمنی زیره کفش می باشد. زیره ها را با استفاده از مواد پلی اورتان می سازند. بسیار سلب هستند و سازندگان زیره کفش ایمنی با دستگاهها و مواد مخصوصی برای ساخت آنها سر و کار دارند. شاید اگر بگوییم ابتداً زیره کفش ساخته می شود و بعد سایر اجزا بیراه نگفته ایم.

 با توجه به مشاغل سخت، حتی بعضی از زیره هایی که از PU ساخته می شوند، دارای فاکتورهای ریزتری نیز هستند.

 برای مثال ضدحریق، عایق برق و غیره . بنابراین مهم ترین و گرانترین قسمت کفش همان زیره آن است.

رویه ی کفش های ایمنی معمولاً از چرم صنعتی (چرم مصنوعی – اشبالت) می باشد. که بسته به نوع کاربری آن کفش و نوع فعالیت مدنظر کارگاهی درجه کیفیت اشبالت متفاوت در نظر می گیرند.

معمولاً در رویه کفش های ایمنی دوخت های دو یا سه سوزنه جهت اتصال چرم در نقاط برش استفاده می شود. تا دوام بالایی داشته باشد.

 به فلز هایی که به عنوان نگهدارنده بند در روی رویه کفش جانمایی می‌شود، بندینک کفش ایمنی گفته می‌شود.

 باید توجه داشت که این قسمت نیز دارای جزئیاتی برای خود می باشد. مثلا اگر این کفش در محلی استفاده می‌شود که باید عایق برق باشد، این بندینک ها باید از کروم باشد و یا کلاً بندینک فلزی استفاده نشود. در صورت عدم استفاده از بندینک های فلزی، سوراخ هایی روی چرم رویه ی کفش جهت رد کردن بندها استفاده می شود.

کفش های ایمنی با توجه به اینکه ساق بلند باشد یا کوتاه دور قسمت مچ و ساق کفش فوم دوزی دقیقی انجام می گیرد تا مچ پا و یا ساق پا را محافظت کند.